Got your back(2) Een gevoel van opluchting gaat door mij heen, hij staat ongeschonden, klaar om het gevecht met de elementen aan te gaan. Onverzettelijk en sterk net als de mannen die hem zojuist naar boven hebben gedragen. Dit kruis gaat net als zijn voorganger gemaakt door Pieter Schreijenberg nog lang het verhaal vertellen van de op 11 en 19 september 1944 geëxecuteerden Albert, Yvan, André, Willem, Andries en Johan. Voor ons zit echter het werk er nog niet op want nu wacht ons de taak om voorzichtig het oude kruis naar beneden te brengen voor zijn nieuwe taak. Nu door ruig terrein weer 49 meter naar beneden met een kruis van 180 kg over nauwe zandpaden overwoekerd door duindoorns, de pincet gaat overuren draaien. Ook nu gaat het gestaag maar zeker vooruit, weliswaar iets vermoeider maar geen twijfel over het slagen van de missie. Door mijn hoofd spelen nog de woorden van een van de toeschouwers nadat ik de baret van mijn maatje Marcel heb rechtgezet, “Jullie zijn ruige donders maar wat zorgen jullie goed voor elkaar, echt bijzonder ” Inderdaad het is echt bijzonder, juist op dat moment kost het moeite om overeind te blijven echter voordat ik samen met Daan weggleid is daar de rugdekking van Dennis en vervolgen wij onze weg. s’Avonds wannneer wij een borreltje doen en ik de foto’s van die dag binnenkrijg wordt ik emotioneel. Het bijzondere moment is vastgelegd in bijgaande foto, zelfs iemand die ons niet kent zal direct het broederschap herkennen. Het is een dag die ons voor altijd zal heugen, onze bijdrage om deze mannen nooit te vergeten, een waardige herdenking en de samenwerking met de familie en alle betrokkenen instanties is er een die het gewone overstijgt. Voor dit jaar is dit mijn laatste blog, stay safe,zorg voor je maatjes, ik meld mij voor nu uit het net!