Zweet ik mij het leplazerus daar deze jongen bedacht heeft om weer (Defensie)fit te worden, de reden volgt later in deze blog. Terwijl de druppels overal vandaan lijken te komen genieten diep beneden mij de strandgasten keihard zoals BLØF het ooit bedoelde.

Het nummer van BLØF roept veel mooie herinneringen op aan prachtige zomeravonden en mooie zomerbreaks tijdens mijn actieve dienst hier in het Zeeuwse want kijhard genieten dat was en is het hier in Zeeland. Met vrienden en vriendinnen, een drankje en een bbq langs het water welk ook gelijk als bushtucker koelkast diende onder een stralende zon. Nee, veel meer heb je niet nodig. Een kust waar toen en nu optimaal genoten wordt.

Ook pal onder het kruis bij Valkenisse of op de boulevard in Vlissingen wordt volop het leven gevierd op deze dagen, iets wat al bijna 77 jaar weer kan. Dankzij mensen die niet wegliepen voor hun verantwoordelijkheid en daarvoor vaak de ultieme prijs betaalden. Volgens mij is het goed om dit te blijven onthouden, niet om niet te mogen genieten, maar om misschien nog wel meer te beseffen en dankbaar te zijn dat wij keihard mogen genieten.

Op 11 september is het dan zover, 77 jaar nadat 6 mannen standrechtelijk werden geëxecuteerd in de duinen van Valkenisse plaatsen wij een nieuw kruis terug op de plek waar nu een door de tand des tijds aangevreten monument staat. Met een groep veteranen dragen wij dit kruis naar de top van een van de hoogste Nederlandse duinen. Het kruis gemaakt door een Zeeuwse school met een gewicht van 180 kg zal ervoor zorgen dat de komende decennia mensen blijvend herinnerd worden aan wie wij onze vrijheid mede te danken hebben.

Dit brengt mij terug op mijn strijd om weer fit te worden, om komende 11 september niet na 10 meter om zuurstof te hoeven vragen ben ik inmiddels gestart fit te worden en dat is geen straf in het Zeeuwse landschap.

Voor sommige van jullie is de vakantie al gestart, voor een aantal binnenkort. Mocht je komende tijd gaan genieten in het Zeeuwse, sta dan al is het maar even stil bij hen die voor ons streden. De vader die piloten liet onderduiken, de commando die zijn zoon nooit zou zien of de Spitfire piloot die onder het schitterende water nog steeds in een zeemansgraf rust.

Om daarna met een glas in de hand en en een arm om de schouder van je geliefde keihard te genieten van de Zeeuwse kust