Vandaag zat ik in de auto, onderweg om de zoveelste coronatest te ondergaan, toen op de radio een honderdjarige aan het woord kwam.
Deze mevrouw was tijdens WOII bij toeval in het verzet beland, was op een gegeven moment opgepakt en gevangen gezet in kamp Vucht.
Mevrouw geeft al jaren gastlessen op basisscholen en wat zij leerlingen altijd in probeert te prenten is: ‘Haat heeft nog nooit iets opgelost.’ Met haar gastlessen probeert te mee te geven dat een verhaal altijd twee kanten heeft en zij vertelde hier op dusdanig indrukwekkende, mooie wijze over, dat ik met kippenvel zat te luisteren.
Op een dag, ergens halverwege de oorlog had een klant aan haar moeder in de bakkerij gevraagd of ze niet een manier wist om aan extra voedselbonnen te komen. ‘Ja hoor,’ had de bakster gezegd, ‘dat regelt Marietje wel.’ Dus Marietje was dit gaan regelen en was op de fiets door Zeeland gegaan om dit voor elkaar te krijgen. Totdat ze dus werd opgepakt door de Duitsers.

Zoals ik al zei, had zij een hele mooie manier van praten. Tijdens de oorlog waren er door het land Duitse ambtenaren gestationeerd, die moesten helpen de rust en orde te bewaren. Naast de bakkerij was dus ook een Duitser gestationeerd en die voelde zich maar weinig thuis zo ver van huis. Haar ouders hielpen deze man met eten en dergelijke. ‘Je haalt de vijand in huis,’ werd er destijds door dorpelingen gezegd, waarop haar moeder had terug gekaatst. ‘Ja, hij is de vijand, maar ook een mens.’
De belangrijkste boodschap van deze vandaag 100 jaar geworden dame was: ‘Je moet de ideeën bestrijden, maar de mensen niet gaan haten.’

Deze denkwijze, die levensfilosofie is wat mij betreft precies zoals het zou moeten zijn. Als we het zo puur konden houden, zouden vrede en veiligheid waar Nederlandse militairen zich tot op de dag van vandaag voor inzetten een stuk dichterbij zijn.