Sinds enige tijd maak ik mijzelf sterk voor de tolken die met ons in Afghanistan hebben gediend (lees hier meer). Het mooie aan dit werk is de dankbaarheid en de prachtige dingen die hier uit voort komen. Bij deze wil ik er hier graag een delen.

Afgelopen week was ik bezig met het inventariseren van alle tolken die met ons in Afghanistan gediend hebben. Denk hierbij aan tolken die hier in een asielzoekerscentrum zitten, tolken die in een ander land zitten, maar ook tolken die nog in Afghanistan zitten!

In die hoedanigheid kwam ik afgelopen week in contact met een tolk die al vanaf 2019 in Nederland zit. In een videogesprek vertelde hij mij dat hij in afwachting van zijn gezin in een asielzoekerscentrum woont. Tijdens ons gesprek vertelde hij de dingen die hij heeft meegemaakt in Afghanistan en hoe blij hij was om met iemand te praten die daar ook is geweest. Op een gegeven moment vertelde hij mij dat hij in 2008 betrokken raakte bij een IED aanslag. Hierbij raakte een Nederlandse militair zwaar gewond. Tijdens de aanslag heeft hij geholpen de gewonde militair uit het voertuig te halen en heeft hem zijn kettinkje gegeven “for good luck”. Daarna heeft hij alleen nog te horen gekregen dat de militair zijn benen is verloren een daarna helemaal niks meer.

13 jaar verstrijken, maar de vraag hoe het met zijn vrienden gaat bleef altijd. Gelukkig kwam mij dit verhaal heel bekend voor; Defensie is immers een klein wereldje. De jongen waar het over gaat heeft namelijk bij mij in de AMO gezeten. Dus ik heb contact met hem  opgenomen en hij verteld mij hetzelfde verhaal. Hij vult aan dat hij het kettinkje aan zijn vriendin heeft gegeven. Na mijn gesprek met hem licht hij zijn maten in en neemt contact op met de tolk.

De volgende dag krijg ik een foto van de tolk met twee van zijn “Uruzgan maten”. Ze zijn gelijk de volgende dag bij hem op bezoek gegaan en ze gaan vaker afspreken. Hoe mooi is het om na 13 jaar en alles wat je met elkaar hebt meegemaakt er weer voor elkaar te  kunnen zijn? Ik denk dan ook dat we met zijn allen een voorbeeld kunnen nemen aan deze mannen en er meer voor elkaar moeten en kunnen zijn.