Ongeacht de zwaarheid van de casus, op het moment dat iets anders verloopt dan verwacht of men had mogen verwachten, er moet een schuldige (groep) aangewezen worden. Zeker het journaille lijkt er een handje van te hebben om met waardeoordelen te strooien, onder het mom van persvrijheid. Die term kan net zo gemakkelijk als meningsvrijheid misbruikt worden om zomaar van alles te roepen.
Persoonlijk geloof ik in zuivere journalistiek. Iets pas als waarheid brengen, als ook echt is vastgesteld dat het waar is en objectief. De manier waarop de pers de publieke opinie met regelmaat tracht te beïnvloeden getuigt niet bepaald van objectiviteit.
Neem als voorbeeld Geert Wilders. Persoonlijk heb ik weinig met de denkbeelden van deze man, maar waarom mag ik niet zelf bepalen hoe ik over de beste man denk? Zomaar een voorbeeld van velen waar de media lijkt te denken dat mensen niet zelf een oordeel kunnen vellen.

Op het moment dat de enclave Srebrenica viel, was het oordeel over de schuldvraag vrij snel geveld. Dutchbat III had gefaald. Je zou je kunnen afvragen wat er was gebeurt wanneer de Amerikaanse, Franse en Britse overheden niet (reeds op 28 mei 1995) hadden besloten om beloofde luchtaanvallen in geval van nood op te schorten. Of wat de reactie van Nederland of Bosnië was geweest, als zij over dit besluit geïnformeerd waren. Vaak is het lastig inspelen op een situatie waar je niet van op de hoogte bent. Je vraagt je al of de troepen van Mladic in juli 1995 zo agressief hadden opgetrokken, als er luchtsteun was geweest van meer dan één Nederlandse F-16.
Daarbij had Dutchbat sowieso te maken met lichte bewapening en een ondermaats mandaat, waarbij er ook nog eens veel minder militairen gestationeerd waren dan nodig om de veiligheid van verschillende bevolkingsgroepen te waarborgen.

Het beeld dat bij veel mensen bestaat en door sommige media in stand wordt gehouden is er een dat de Nederlandse blauwhelmen in 1995  zevenduizend moslims overdroegen aan de Serviers, die hen vervolgens vermoorden.’

In de loop van juli 1995 trokken de troepen van Mladic dus, vrijwel ongehinderd op naar de ‘veilige’ haven Srebrenica. Zo’n vijftienduizend Bosnische moslims, vrouwen, kinderen, ouderen en gewonden, sloegen op de vooravond van de val op de vlucht. Ze hoopten door de bergen en bossen het veilige Tusla te bereiken. De achterblijvers kregen op 13 juli 1995 de belofte van Mladic, dat ze snel weg zouden mogen en dat hen niets zou overkomen. Met door Mladic geregelde bussen zouden de ca 25000 vluchtelingen naar Tuzla worden gebracht. Aldus geschiedde.
Als de Nederlandse blauwhelmen weet hadden gehad van het lot dat de vijftienduizend vluchtelingen, die via de bergen naar Tuzla probeerden te komen, wachtte. Als ze hadden geweten wat er zou gebeuren nadat de tientallen bussen de enclave verlieten. Niemand kan zeggen hoe het dan was verlopen.<br>Feit is dat de vluchtelingen in de bergen die middag in hinderlagen van Servische milities, artillerievuur en mijnenvelden liepen. Duizenden werden daarbij de dood ingejaagd.
Feit is dat buiten het zicht van Dutchbat III tussen de zes en zevenhonderd mannen uit de bussen werden gehaald en vermoord.

Wat als de blauwhelmen het bedrog van Mladic tijdig hadden doorzien? Gezien zijn eerdere gedrag, hadden ze dit niet moeten… Zeker, natuurlijk. Komt weer die zucht naar de schuldvraag naar boven.<br>Van achter de veiligheid van je tv of pc lijkt alle zo overzichtelijk en duidelijk. Helaas heb je in het echte leven, zeker op het strijdtoneel, niet altijd de luxe van tijd en overzicht. Zeker niet als je te maken krijgt met manipulatie, misleiding, list en bedrog.

De mannen en vrouwen die deel uit maakten van Dutchbat III hebben hun aandeel willen hebben in het brengen van vrede en veiligheid, maar moeten leven met het gegeven dat maatschappelijk het beeld leeft dat ze willens en wetens hebben mee gewerkt aan genocide.
Wie daar schuldig aan is? Belangrijker is de vraag hoe ervoor gezorgd gaat worden dat de waarheid vertelt gaat worden. Op scholen en in de media.